Φαινομενικά ψυχρός και δίχως ζωή, ο παγετώνας είναι ένας αυτόνομος κόσμος. Ένας κόσμος θαυμαστά ποικιλόμορφος, μυστηριωδώς εφήμερος και δραματικά εύθραυστος, τον οποίο οι άνθρωποι φοβούνται και θαυμάζουν ταυτόχρονα στην πορεία των χιλιετιών.Η ύπαρξη του πάγου ταλαντεύεται ανάμεσα στο μικροσκοπικό και το γιγαντιαίο. Οι μορφές, τα χρώματα, ως και οι ήχοι του πάγου δίνουν το παρόν τόσο στις απέραντες πολικές εκτάσεις όσο και στους μικροσχηματισμούς που φιλοτεχνεί τυχαία το ψύχος. Οι άνθρωποι έμαθαν να προσαρμόζονται και να συμβιώνουν με τον πάγο, να μάχονται, να συμβιβάζονται και τελικά να τον απολαμβάνουν και να τον εκμεταλλεύονται μέχρι το σημείο του να υπονομεύουν την ύπαρξή του.
Ο πάγος καθόρισε τη μοίρα των πολέμων ήδη από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος είδε την πορεία του προς την Ινδία να επιβραδύνεται από μια χιονόπτωση. Τον χειμώνα του 1572 ο παγετός βοήθησε τους Ολλανδούς αρκεβουζιοφόρους να αιφνιδιάσουν με τα παγοπέδιλα τον ισπανικό στρατό. Στα μέσα Μαΐου του 1800 το χιόνι και ο πάγος εμπόδισαν την κάθοδο του Ναπολέοντα στην Ιταλία μέσω του Λόφου του Γκραν Σαν Μπερνάρντο, αναγκάζοντας τον στρατηγό Μαρμόν να χρησιμοποιήσει έλκηθρα και κορμούς δέντρων για τη μεταφορά των κανονιών ενώ ο δριμύς ρωσικός χειμώνας του 1812 εξολόθρευσε τις στρατιές του Ναπολέοντα. Στον Α΄ Π. Π. το χιόνι και ο πάγος μεταμόρφωσαν το αλπικό αυστρο-ιταλικό μέτωπο σε μια μεθόριο με χαρακτηριστικά Ιμαλαΐων.
Εν καιρώ ειρήνης το πάγος καθόρισε τις ρότες του θαλάσσιου εμπορίου από τα άκρα του βορρά ως τον άγριο νότο της γης, ενέπνευσε νέες αρχιτεκτονικές και παρήγαγε φουτουριστικές τεχνολογίες, τροποποίησε τους τρόπους ζωής λαών δημιουργώντας αποκλειστικές προσαρμογές, ιδιοφυείς απαντήσεις και εργαλεία που έδωσαν λύσεις. Οι παγετώνες και οι πολικές εκτάσεις, που περιγράφονται ως οι τελευταίες λευκές κηλίδες του πλανήτη, άναψαν την πρόκληση της εξερεύνησης.

«Η Ιστορία του Πάγου» εκτυλίσσεται γύρω από τον αδιάκοπο αγώνα του ανθρώπου με το ψύχος και τη ριζική ανατροπή των αξιών μεταξύ 18ου και 20ου αιώνα, τη ρομαντική ανακάλυψη των παγετώνων, το χιόνι των σκιέρ και την επινόηση του τεχνητού πάγου, δηλαδή την παραγωγή του για διατροφικό, βιομηχανικό και ιατρικό σκοπό. Για να φτάσουμε στην τωρινή κρίση όπου ο άνθρωπος συνειδητοποιεί (;) την ευθύνη του έναντι της κλιματικής αλλαγής και της τήξης των πάγων.